Witte mosterd

• Latijnse naam: Sinapis alba
• Familienaam: Kruisbloemenfamilie (Crecifereae)
• Overige namen: Gele mosterd, mostaard, gele merkt.
• Buitenlandse namen:
  • Engels: Mustard
  • Frans: Moutarde
  • Duits: Senf
  • Italiaans: Senape
  • Spaans: Mostaza
• Oorsprong: Middenlandse Zeegebied.
• Vindplaats: In Nederland en andere streken met een gematigde klimaat wordt mosterd sinds mensenheugenis gekweekt en komt daarom ook verwilderd voor op woeste stenige grond.
• Kweek: Half april in zware, zandige grond zaaien; heeft veel zon en vocht nodig.
• Verduurzamen: De peulen plukken vlak voordat ze openspringen, dan drogen.
• Toepassing spijs en drank: Het jonge blad is sterk eetlust opwekkend en kan als tuinkers gegeten worden. De zaden werken conserverend en vormen een vast bestanddeel van inleg in het zuur, bijvoorbeeld van visgerechten als rolmops. Gemalen zaden hebben ook emulgerende eigenschappen en komen voor in veel mayonaiserecepten. Als het zaad gedroogd en gemalen is, blijft het reuk- en smaakloos. Wanneer het met water wordt aangemaakt, komt de olie vrij, die met haar scherpe reuk en smaak vele culinaire en medische toepassingen kent. Engelse mosterdpoeder bestaat naast mosterd uit bloem, kurkuma en cayennepeper en is een must bij roastbeef (rosbief) en Welsh rarebit (toast met kaas onder de grill). Andere soorten mosterd zijn o.a. de ‘witte’ Franse Dyon-mosterd, de donkere Bordeaux-mosterd die dragon bevat, de grof gemalen Zaanse mosterd, en de Duitse ‘Düsseldorfer’ mosterd die ook mierikwortel bevat. Gezien de invasie van Amerikaanse cafetaria’s als Wimpy en MacDonald moet de slappe dunne mayonaise achtige Amerikaanse mosterd nog vermeld worden. Deze wordt van gepelde witte mosterdzaadjes bereid en vooral in hotdogs gebruikt.

Ga terug naar het overzicht van de Kennisbank voor koken.