Rozemarijn

• Latijnse naam: Rosmarinus officinalis
• Familienaam: Lipbloemenfamilie (Labiateae)
• Overige namen: Rosmarijn
• Buitenlandse namen:
  • Engels: Rosemary
  • Frans: Romarin
  • Duits: Rosmarin
  • Italiaans: Rosmarino, ramerino
  • Spaans: Romero, rosmario
• Oorsprong: De berghellingen langs de Middellandse Zee.
• Vindplaats: In Nederland in de tuin, als heg of tegen een muur.
• Kweek: Vermeerderen door in het vroege voorjaar te zaaien onder glas. Na de nachtvorst uitpoten in lichte grond. Stekken lukt ook met uitlopers van een- of tweejarige planten.
• Verduurzamen: Na de bloei snoeien en de takken drogen.
• Toepassing spijs en drank: Gebruik de blaadjes vers, gedroogd of als poeder. De aroma’s van de Franse, Spaanse en Italiaanse rozemarijn verschillen nogal van elkaar, maar ze kunnen allemaal voor dezelfde doeleinden worden gebruikt. Omdat het aroma wat overheersend is, kan men het beste een takje meekoken en dat er weer uitvissen als men proeft dat de gewenste sterkte bereikt is. Bij koud of kort verhitte gerechten is het beter een olie- of azijn aftreksel te gebruiken. Het aroma past goed bij lamsvlees, kip en wild, en komt vooral goed tot zijn recht in de Italiaanse culinaire combinatie van rode wijn, knoflook en rozemarijn (bijvoorbeeld als marinade). Ook met paling, in dikke soepen en bij peulvruchten werkt rozemarijn smaakverhogend, mits met mate gebruikt.

Ga terug naar het overzicht van de Kennisbank voor koken.