Gewone of zwarte vlier

• Latijnse naam: Sambucus nigra
• Familienaam: Kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae)
• Overige namen: Koning der weide, vledder
• Buitenlandse namen:
  • Engels: Elderberry
  • Frans: Baie de Sureau
  • Duits: Holunderbeere
  • Italiaans: Bacea di Sambuco
  • Spaans: Baya de Sanco
• Oorsprong: Van Noord-Europa tot Noord-Afrika
• Vindplaats: In Nederland in bossen, heggen en duinen
• Kweek: Beide soorten kunnen in de tuin gekweekt worden door stekken of scheuren. Goed snoeien in het vroege voorjaar of in het late najaar.
• Verduurzamen: De bloemen plukken als ze geheel openstaan, en vlak daarvoor de bladeren. Beide drogen in een koele luchtstroom. De bessen in trosjes plukken als ze neerhangen, en ook aan trosjes drogen of invriezen.
• Toepassing spijs en drank: In Oud-Hollandse recepten werden de bessen van de gewone vlier in hun geheel in koekjes en beignets meegebakken. Ook werden ze geconfijt en als snoepje bij de thee genuttigd. Er zijn lekkere jams en geleien van te maken, vooral in combinatie met wrange besvruchten zoals aalbessen en kruisbessen, die hun wrange smaak dan voor een deel kwijtraken. In Frankrijk maakt men van de bessen zowel wijn als limonade. In Engeland maakt menigeen van vlierbessen een lekkere portwijn. Door het blauwzuurgehalte zijn bast, bladeren en onrijpe bessen enigzins geftig! Gedroogde bessen zijn zeer aromatisch en werken in kleine hoeveelheden smaakverhogend en kleurverbeterend in vruchtencompotes. Wijn of azijn, geleien en zoetzuur van vlierbessen, bijvoorbeeld bij wildbraad, maar ook bij vissauzen op basis van vlierbessen zijn beslist de moeite van het bereiden waard.

Ga terug naar het overzicht van de Kennisbank voor koken.